बोनी @ कलसेन्टरमा

बिहान उदाउँदै गरेको घाम

अण्डाको रानी झैं पनेलो, कोमल

अस्ताउँदै गरेको घाम

देखेको छौं बोनी ?

अथवा,

बिहानै चराहरूको चिर-विरे गीत

खोलाको कल-कल बगेको पानीको

मिठो हल्लाहरू सुनेको छौं बोनी ?

अब तिम्रो जीवनमा न त बिहान हुन्छ

न त बेलुकी

हुन्छ त केवल चौबीस घण्टा।

स्वीच अनसितै तिम्रो घाम उदाउँछ

स्वीच अफसितै तिम्रो घाम अस्ताउँछ।

गाउँबाट बी. ए. पास गरेर हिँड़ेकी बोनी आजसम्म घर आएनौ ?

गाउँमा छ पनि के र ?

न त पिज्जा छ तिम्रोलागि

न त छ स्यान्डवीच

न त क्वालिटीवाल्सको आइसक्रिम।

कुरा गर्छन् बोजुले सधैँ

मसिना मसिना तिम्रो सम्झानाको चोइटाहरू।

एक हूल तिम्रो बैंसहरू

घामको चोइटा जस्तै तिम्रो यौवन

पिउँदै छ कलसेन्टरले विस्तारै।

तिम्रो विचारको अस्मितालाई

कालो कालकोठरीमा ताला लगाउँदै छ।

सधैँ ग्राहकहरूसित बोलीरहनु

सधैँ ग्राहकहरूलाई खुशी पारिरहनु

तिमी भएर होइन

तर कुन्नी को-को भएर

कुन्नी को–कोसको क्वार-क्वारे बोलीमा

तिमी बास्नु परेको।

आरूको फूल जस्तै तिम्रो गाला

रक्सीले भिजेको ओठहरूले चुसीरहन्छ।

यस महानगरले धरै बोनीहरूलाई

बिस्तारै नङ्ग्याउँदै छ

यस सभ्यताले विस्तारै ब्ल्याकहोलतिर धकेल्दै छ।

हो त तिम्रो सपनाहरू पनि चोरी भइसके

तिम्रो सपनाहरूलाई ह्याक गरीसके

तिम्रो सपनाहरू सपनाबाटै चोरी हुन्छ।

बोनी तिमी कहिल्यै रातो घाम हेर्दैनौँ ?

जीवनको एकपल पनि

तिमीभित्रको तिमी भएर बाच्दैनौं ?

तिम्रो अस्मितालाई उच्च राखेर

एकपलको मृत्यु मर्दैनौं ?

हो बोनी पर्खीरहेको छ

यी गोरेटोहरूले, यी बाटोहरूले

केवल तिमी एकपल बाँचेको हेर्न।।